සුලු කළිඟු කුමාරිය
කතාවේ තරමටම රුවැත්තී
රන් රුවක රනට දිලිසුනා නම්
රන් හදක් නොවුනාද රුවැත්තී
පහන් පෑ රුවක් නැති සිඟන්නී
රැය පහන් වන තුරා
මං තනිව ජීවිතය යදින්නී
දරා නූපුර බරණ
අරා මුඳු මල් යහන
සිද්ද පත්තිනි දේව බිසව්නේ
විද්ද මල්සර දුන්න
හර්ද මස තුළ කිමිද
බින්ද සිල් කමා නොකෙරුව මැනේ
සිත පුරා පිං පිරූ කන්‍යාව
වත පුරා පෙම දැරූ ලීලාව
දිව්ර දිව්රා කීව බව සැබැයි
නොබලනා බව ඇහැක්
පිරිමි ඇහැකට ඇහැක්
නොසිතනා බව සිතක්
පිරිමි සිතකට සිතක්
ඇයිද මේ මල’සුනම පරවෙලා
නැද්ද රන් හදැත්තී ඉපදිලා
විනම් හද දව දවා
සඟව සඟවා දැවෙන ගින්දරා
පළිගසා කුමට මගෙ බිසව්නේ
කියන් මට නොසඟවා
හදන් මේ සිඟන සිත
වීද නුඹටත් රහස් බිසව්නේ
2010
© Subhadra Jayasundara
