සියතින් ම දෙණ සදමි, ජීවිතය මම නුඹට හිනැහෙමී

වසර ගණනාවක් පුරා වීදිය නිවහන කොට ගත් තරුණයෙකු ඇද වැටුණු ගසක හිස් බිලයක් තුළ මිය යමින් සිටියදී බේරාගන්නා ලදී     - පුවතක්

ගිම්හානයේ සීතල

ගැරඬියෙකු වගේ ඇවිදින්

අචල තාපික නොවන හදවතක්

සදා ගන්නැයි කියා කියනකොට,

දරනු බැරියෙන් විකල් වන සිහිය

අම්මා ගෙ ගැබ කෙතෙක් උණුසුම් ද

උප විඥානගත මතකයේ

කුළුදුල් ම ස්මෘතිය සොයා යයි

ශූණ්‍යය අනන්තව හිඳිණ කළ

මිනිසෙකුට නම් නොහැක තනියෙන්ම

බොල් පුරා ජීවිතය පුරවන්න

පියලි දෙකකට හදක් තැනෙන්නේ

තව මිනිස් හදක් ළඟ පෑහෙන්න

සියතින් ම වල කපා වැළලෙන්න

බිමක් නැත්තෙන් සිතන්නට බැරිය

යාතිකා ඇසුණු දෙවියෙකු පැමිණ

මා නිසා ගසක් බිම හෙලූව ද

ඒ ගසේ කුස පුරා

වැතිරෙන්න හිස් තැනක් මැවූව ද

දෙ පෙති හද සීතලට බරවේය

දැව මුවා දෙණක සුව

පණ පිටින් විඳින්නට පේවෙමී

අම්මාගෙ කුස ය මේ සිතාගෙන

පා ගසන්නේ නැතිව

නො රිදෙන්න සීරුවට සැතපෙමී

සංවේගදායී - ගිම්හාණ හිම වැස්ස

කල් පිරී ඇත බිමට පැමිණෙන්න

ඉදින් මේ තුරු බිලය  නො හිස් වේ

මා නිසා හිස් තැනක් පිරී යේ

2013

© Subhadra Jayasundara